کد مطلب:187877 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:235
تیراندازی در کهولت سن
در یكی از سال ها هشام بن عبدالملك جهت انجام مراسم حج به مكه معظمه رفته بود، در همان سال نیز امام محمد باقر علیه السلام به همراه فرزندش، حضرت صادق علیه السلام تشرف یافته بود.
پس از انجام مراسم حج، هشام به سوی دمشق و امام باقر علیه السلام به سمت مدینه منوره رهسپار شدند.
و بعد از گذشت چند روزی، هشام نامه ای به والی و استاندار مدینه فرستاد مبنی بر این كه ابوجعفر، امام محمد باقر را به همراه حضرت صادق علیهماالسلام روانه دمشق سازد.
در ادامه روایت، امام صادق علیه السلام حكایت فرماید:
چون وارد دمشق شدیم، دربان هشام به مدت سه روز مانع از دخول ما بر هشام گردید.
و چون روز چهارم داخل كاخ شدیم، هشام بر تخت سلطنتی نشسته و افسران و وزیران و دیگر اطرافیان با حالت خاصی در مقابلش سرپا و دست به سینه ایستاده بودند و نیز سربازان مسلح در اطراف حضور داشتند.
همچنین در گوشه ای، شاخصی نصب كرده بودند و تیراندازان ماهر به آن تیراندازی می كردند.
همین كه چشم هشام بر پدرم، حضرت باقرالعلوم علیه السلام افتاد، گفت: تو هم مانند دیگر تیراندازان، كمان را به دست بگیر و تیراندازی كن.
امام باقر علیه السلام تقاضای عفو نمود، ولی هشام اصرار كرد و به ناچار پدرم پیشنهاد او را پذیرفت، پس آن گاه، كمانی را گرفت و تیر را رها نمود، كه در مقابل چشمان بهت زده حاضران، تیر به وسط خال اصابت كرد و تا 9 مرتبه تیر انداخت و هر بار تیرها در همان جای اول وارد و اصابت می كرد.
هشام از دیدن چنین صحنه شگفت آور، مضطرب شد؛ و بی اختیار گفت: عجب تیرانداز ماهری هستی كه در عرب و عجم مثل شما یافت نمی شود و سپس در حالتی كه من و پدرم در مقابل او ایستاده بودیم، سر به زیر انداخت.
و چون مدتی بدین منوال گذشت، پدرم عصبانی گردید و نگاهی به آسمان انداخت.
هشام كه متوجه ناراحتی پدرم گشت، فوراً از روی تخت بلند شد و پدرم را سمت راست خود و مرا سمت راست پدرم نشانید؛ و سپس پدرم را مخاطب قرار داد و گفت:
عرب و عجم نسبت به شما حسود هستند، شماها تیراندازی را چه كسی و در چه مدتی آموخته اید؟
پدرم فرمود: مردم مدینه مرتب برنامه تیراندازی دارند؛ و من نیز در دوران جوانی در امر با آن ها مشاركت می كردم.
ولی مدتی بود كه آن را ترك كرده بودم، ولی چون امروز بر من اصرار كردی، من نیز پذیرفته و آن را انجام دادم.
هشام گفت: در تمام عمرم تیراندازی، ماهر مانند تو را ندیده ام و گمان هم نمی كنم روی زمین كسی مثل تو وجود داشته باشد.
پس از آن پرسید: آیا فرزندت، جعفر مثل خودت به فنون تیراندازی آشنا و آگاه است؟
پدرم فرمود: آری، ما - اهل بیت نبوت - تمام كمالات و علوم و فنون را همانند پیغمبران از یكدیگر به ارث برده و می بریم؛ و هیچ موقع زمین از حجت خدا خالی نخواهد بود. [1] .
پس از انجام مراسم حج، هشام به سوی دمشق و امام باقر علیه السلام به سمت مدینه منوره رهسپار شدند.
و بعد از گذشت چند روزی، هشام نامه ای به والی و استاندار مدینه فرستاد مبنی بر این كه ابوجعفر، امام محمد باقر را به همراه حضرت صادق علیهماالسلام روانه دمشق سازد.
در ادامه روایت، امام صادق علیه السلام حكایت فرماید:
چون وارد دمشق شدیم، دربان هشام به مدت سه روز مانع از دخول ما بر هشام گردید.
و چون روز چهارم داخل كاخ شدیم، هشام بر تخت سلطنتی نشسته و افسران و وزیران و دیگر اطرافیان با حالت خاصی در مقابلش سرپا و دست به سینه ایستاده بودند و نیز سربازان مسلح در اطراف حضور داشتند.
همچنین در گوشه ای، شاخصی نصب كرده بودند و تیراندازان ماهر به آن تیراندازی می كردند.
همین كه چشم هشام بر پدرم، حضرت باقرالعلوم علیه السلام افتاد، گفت: تو هم مانند دیگر تیراندازان، كمان را به دست بگیر و تیراندازی كن.
امام باقر علیه السلام تقاضای عفو نمود، ولی هشام اصرار كرد و به ناچار پدرم پیشنهاد او را پذیرفت، پس آن گاه، كمانی را گرفت و تیر را رها نمود، كه در مقابل چشمان بهت زده حاضران، تیر به وسط خال اصابت كرد و تا 9 مرتبه تیر انداخت و هر بار تیرها در همان جای اول وارد و اصابت می كرد.
هشام از دیدن چنین صحنه شگفت آور، مضطرب شد؛ و بی اختیار گفت: عجب تیرانداز ماهری هستی كه در عرب و عجم مثل شما یافت نمی شود و سپس در حالتی كه من و پدرم در مقابل او ایستاده بودیم، سر به زیر انداخت.
و چون مدتی بدین منوال گذشت، پدرم عصبانی گردید و نگاهی به آسمان انداخت.
هشام كه متوجه ناراحتی پدرم گشت، فوراً از روی تخت بلند شد و پدرم را سمت راست خود و مرا سمت راست پدرم نشانید؛ و سپس پدرم را مخاطب قرار داد و گفت:
عرب و عجم نسبت به شما حسود هستند، شماها تیراندازی را چه كسی و در چه مدتی آموخته اید؟
پدرم فرمود: مردم مدینه مرتب برنامه تیراندازی دارند؛ و من نیز در دوران جوانی در امر با آن ها مشاركت می كردم.
ولی مدتی بود كه آن را ترك كرده بودم، ولی چون امروز بر من اصرار كردی، من نیز پذیرفته و آن را انجام دادم.
هشام گفت: در تمام عمرم تیراندازی، ماهر مانند تو را ندیده ام و گمان هم نمی كنم روی زمین كسی مثل تو وجود داشته باشد.
پس از آن پرسید: آیا فرزندت، جعفر مثل خودت به فنون تیراندازی آشنا و آگاه است؟
پدرم فرمود: آری، ما - اهل بیت نبوت - تمام كمالات و علوم و فنون را همانند پیغمبران از یكدیگر به ارث برده و می بریم؛ و هیچ موقع زمین از حجت خدا خالی نخواهد بود. [1] .
[1] بحارالانوار: ج 46، ص 306 - 307.